από το blog ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
Το μήλο είναι θρεπτικό φρούτο, περιέχει αρκετές φυτικές ίνες, βιταμίνες (C), αντιοξειδωτικά και μέταλλα, τα οποία είναι πολύ ωφέλιμα για τον ανθρώπινο οργανισμό,
Επίσης τα μήλα περιέχουν πηκτίνη η οποία ρυθμίζει την χοληστερόλη και αποτοξινώνει το σώμα όπως άλλωστε και όλες οι τροφές που περιέχουν πηκτίνη.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Σίγουρα δεν είμαστε σε θέση να επιβεβαιώσουμε εάν ο χυμός αυτός μπορεί πράγματι να θεραπεύσει τον καρκίνο. Ωστόσο, τα συστατικά του είναι εξαιρετικά, φημισμένα για τη δράση τους και δεν προκαλούν παρενέργειες.
Δεν χάνετε τίποτα να δοκιμάσετε!
Διαβάστε περισσότερα http://alttherapy.blogspot.com/2013/03/blog-post_30.html#ixzz2P9YCH2yy
Βρήκαμε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο από το ιστολόγιο atheatignosi
για μια απίθανη ιστορία ενός Ιάπωνα ο οποίος θεράπευσε πλήρως, όπως ισχυρίζεται, τον καρκίνο του πνεύμονα πίνοντας ένα ποτό με 3 μόνο υλικά που ευτυχώς για εμάς στην Ελλάδα τα βρίσκουμε παντού. Ακολουθεί το άρθρο:
για μια απίθανη ιστορία ενός Ιάπωνα ο οποίος θεράπευσε πλήρως, όπως ισχυρίζεται, τον καρκίνο του πνεύμονα πίνοντας ένα ποτό με 3 μόνο υλικά που ευτυχώς για εμάς στην Ελλάδα τα βρίσκουμε παντού. Ακολουθεί το άρθρο:
Αυτό το ποτό ΘΑΥΜΑ κυκλοφορεί εδώ και πολύ καιρό.
Υπάρχει μια προσωπικότητα, ο κ. Seto, που ορκίζεται γι αυτό. Θέλει να το δημοσιοποιήσει για να επιστήσει την προσοχή των ανθρώπων που έχουν καρκίνο. Αυτό είναι ένα ποτό που μπορεί να σας προστατεύσει απο τα μολυσμένα κύτταρα που σχηματίζονται στο σώμα σας, ή να περιορίσει την ανάπτυξη τους! Ο κ. Seto είχε καρκίνο του πνεύμονα.
Του σύστησε να πίνει αυτό το ποτό ένας διάσημος βοτανολόγος από την Κίνα. Επαιρνε αυτό το ποτό επιμελώς για 3 μήνες, τώρα η υγεία του έχει αποκατασταθεί, και ο ίδιος είναι έτοιμος να κάνει ένα ταξίδι αναψυχής. Χάρη σε αυτό το ποτό! Δεν βλάπτει σε τίποτα να δοκιμάσετε.
Είναι σαν ένα ποτό θαύμα! Είναι απλό.
Χρειάζεται μία ρίζα τεύτλων (δηλαδή των παντζαριών), ένα καρότο και ένα μήλο, που θα τα συνδυάσετε μαζί για να κάνουν το χυμό! Πλύνετε τα παραπάνω, τα κόβεται με τη φλούδα σε κομμάτια - τα βάζετε στον αποχυμωτή, και αμέσως πίνετε το χυμό. Μπορείτε να προσθέσετε λίγο λεμόνι ή λάιμ για περισσότερο δροσιστική γεύση.
Αυτό το ποτό θαύμα είναι αποτελεσματικό για τις ακόλουθες παθήσεις:
1. Αποτρέπει τα καρκινικά κύτταρα που αναπτύσσονται, και συγκρατεί τα καρκινικά κύτταρα να μην αναπτυχθούν.
2. Αποτρέπει την ασθένεια του ήπατος, νεφρού, πάγκρεας, καθώς και θεραπεύσει το έλκος.
3. Ενίσχύει τον πνεύμονα, την πρόληψη καρδιακής προσβολής και την υψηλή αρτηριακή πίεση.
4. Ενίσχύει το ανοσοποιητικό σύστημα
5. Καλό για την όραση, τα κόκκινα και τα κουρασμένα μάτια ή την ξηροφθαλμία
6. Βοηθάει στην εξάλειψη του μυϊκού πόνου
7. Αποτοξινώνει, βοηθόντας την κινητικότητα του εντέρου, και εξαλείφει την δυσκοιλιότητα. Επομένως θα κάνει το δέρμα σας πιό υγιές και να φαίνεται πιο λαμπερό. Σαν να το έστειλε ο Θεός για το πρόβλημα της ακμής.
8. Βελτιώνει την κακοσμία του στόματος, που οφείλεται στην δυσπεψία, και την λοίμωξη του λαιμού.
9.Βελτιώνει τους πόνους.
10. Βοηθάει τον πάσχων απο αλλεργική ρινίτιδα (πυρετός εκ χόρτου).
Δεν υπάρχει απολύτως καμία παρενέργεια. Ιδιαίτερα θρεπτικό και απορροφάται εύκολα. Πολύ αποτελεσματικό αν χρειαστεί να χάσετε βάρος. Θα παρατηρήσετε ότι το ανοσοποιητικό σας σύστημα θα βελτιωθεί μετά από 2 εβδομάδες.
Φροντίστε να το πίνετε αμέσως από τον αποχυμωτή για καλύτερο αποτέλεσμα.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ.
Προσπαθήσαμε να
κάνουμε μια σχετική έρευνα και διαπιστώσαμε ότι το ξενόγλωσσο διαδίκτυο
έχει κατακλυστεί με τη συγκεκριμένη είδηση, χωρίς να βρούμε κάποιο
αξιόλογο αντεπειχείρημα. Η αλήθεια είναι ότι και οι τρεις αυτές τροφές
έχουν εξαιρετικές ιδιότητες.
Συνοπτικά αναφέρουμε ότι:
Τα παντζάρια είναι πλούσια σε μια ισχυρή φυτική χρωστική και αντιοξειδωτική ουσία την βητακυανίνη, η οπαία δίνει το βαθύ κόκκινο χρώμα σε αυτό το λαχανικό. Η βητακυανίνη μπορεί να περιορίσει τη βλάβη που προκαλούν στον οργανισμό οι ελεύθερες ρίζες αλλά και να αναστείλει τη δημιουργία καρκινικών κυττάρων στο στομάχι, το έντερο, τους πνεύμονες, και το νευρικό σύστημα, σύμφωνα με κάποιες έρευνες.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Διαβάστε επίσης και αυτό το εξαιρετικό άρθρο για τα οφέλη του χυμού του παντζαριού
Οι θεραπευτικές ιδιότητες του καρότου είναι πολλές, γι’αυτό άλλωστε και οι αρχαίοι Έλληνες το αποκαλούσαν «φίλτρον» του οργανισμού.
Βελτιώνονται τα συμπτώματα τυμπανισμού, κολικών, κολίτιδας, διάρροιας και του πεπτικού έλκους.
Αποτρέπεται η κατακράτηση υγρών και η κυστίτιδα.
Η αυξημένη κατανάλωση του ενδείκνυται σε καταστάσεις ρευματοειδούς και ουρικής αρθρίτιδας.
Θεραπεύεται ο βήχας, η βρογχίτιδα και το άσθμα
Προλαμβάνονται και θεραπεύονται λοιμώξεις αναπνευστικού συτήματος
Ενισχύεται το ανοσοποιητικό σύστημα
Τέλος να αναφέρουμε ότι η κατανάλωσή του έχει αντικαρκινικές ιδιότητες καθώς περιέχει την αντικαρκινική ουσία φαλκαρινόλη
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Συνοπτικά αναφέρουμε ότι:
Τα παντζάρια είναι πλούσια σε μια ισχυρή φυτική χρωστική και αντιοξειδωτική ουσία την βητακυανίνη, η οπαία δίνει το βαθύ κόκκινο χρώμα σε αυτό το λαχανικό. Η βητακυανίνη μπορεί να περιορίσει τη βλάβη που προκαλούν στον οργανισμό οι ελεύθερες ρίζες αλλά και να αναστείλει τη δημιουργία καρκινικών κυττάρων στο στομάχι, το έντερο, τους πνεύμονες, και το νευρικό σύστημα, σύμφωνα με κάποιες έρευνες.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Διαβάστε επίσης και αυτό το εξαιρετικό άρθρο για τα οφέλη του χυμού του παντζαριού
Οι θεραπευτικές ιδιότητες του καρότου είναι πολλές, γι’αυτό άλλωστε και οι αρχαίοι Έλληνες το αποκαλούσαν «φίλτρον» του οργανισμού.
Βελτιώνονται τα συμπτώματα τυμπανισμού, κολικών, κολίτιδας, διάρροιας και του πεπτικού έλκους.
Αποτρέπεται η κατακράτηση υγρών και η κυστίτιδα.
Η αυξημένη κατανάλωση του ενδείκνυται σε καταστάσεις ρευματοειδούς και ουρικής αρθρίτιδας.
Θεραπεύεται ο βήχας, η βρογχίτιδα και το άσθμα
Προλαμβάνονται και θεραπεύονται λοιμώξεις αναπνευστικού συτήματος
Ενισχύεται το ανοσοποιητικό σύστημα
Τέλος να αναφέρουμε ότι η κατανάλωσή του έχει αντικαρκινικές ιδιότητες καθώς περιέχει την αντικαρκινική ουσία φαλκαρινόλη
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Το μήλο είναι θρεπτικό φρούτο, περιέχει αρκετές φυτικές ίνες, βιταμίνες (C), αντιοξειδωτικά και μέταλλα, τα οποία είναι πολύ ωφέλιμα για τον ανθρώπινο οργανισμό,
Επίσης τα μήλα περιέχουν πηκτίνη η οποία ρυθμίζει την χοληστερόλη και αποτοξινώνει το σώμα όπως άλλωστε και όλες οι τροφές που περιέχουν πηκτίνη.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Σίγουρα δεν είμαστε σε θέση να επιβεβαιώσουμε εάν ο χυμός αυτός μπορεί πράγματι να θεραπεύσει τον καρκίνο. Ωστόσο, τα συστατικά του είναι εξαιρετικά, φημισμένα για τη δράση τους και δεν προκαλούν παρενέργειες.
Δεν χάνετε τίποτα να δοκιμάσετε!
Διαβάστε περισσότερα http://alttherapy.blogspot.com/2013/03/blog-post_30.html#ixzz2P9YCH2yy

![Talidomide: storia di un disastro, la ''sperimentazione animale'' ed i suoi frutti marci e letali.
Il talidomide è un farmaco prodotto e commercializzato nel 1957 dalla azienda farmaceutica tedesca Chemie Grünenthal dopo 3 anni di test su animali. Venne ritirato dal commercio alla fine del 1961, dopo essere stato diffuso in 50 paesi sotto quaranta nomi commerciali diversi, fra cui il Contergan. Anche altri paesi, come l'Inghilterra e la Svizzera, dopo aver acquistato la licenza provarono l'innocuità assoluta di uno degli enantiomeri del farmaco sugli animali.
Il primo bambino nato focomelico si registrò nel 1957 , ma solo agli inizi degli anni '60 venne segnalata la correlazione positiva tra assunzione di talidomide da parte delle donne in gravidanza e teratogenicità riscontrata nella prole da parte del pediatra tedesco Widikund Lenz.
A tragedia esplosa, le donne trattate con talidomide davano alla luce neonati con gravi alterazioni congenite dello sviluppo degli arti, ovvero amelia (assenza degli arti) o vari gradi di focomelia (riduzione delle ossa lunghe degli arti), generalmente più a carico degli arti superiori che quelli inferiori, e quasi sempre bilateralmente, pur con gradi differenti. Nel 1960 e nel 1961, prima del ritiro del farmaco, si cercò di riprodurre gli effetti teratogeni del farmaco su cavie animali gravide, ma senza esito positivo. In particolare il Dr. Somers riscontrò risultati negativi della tossicità del farmaco sull'embrione di cavie gravide della specie dei ratti. [G.F. Somers, Pharmacological properties of thalidomide (alpha-phthalimido glutarimide), a new sedative hypnotic drug. British Journal of Pharmacology 15 (1): 111-6; Thalidomide and congenital abnormalities. The Lancet Vol. 279 No. 7235 pp 912-913, Apr 28, 1962 - The History and Implications of Testing Thalidomide on Animals, Greek R., Shanks N., Rice M. J.]
Medesimi risultati negativi ottenne, nei suoi esperimenti su cavie gravide di topo e cavie (porcellini d'India), il Dr. McBride, pochi mesi prima del ritiro del talidomide dal mercato.
[Sharpe R., Fatal Mistake: the use of animals for research and testing - New Scientist, may 28 1981 - Sunday Times, Insight Team, Suffer The Children - The Story of Thalidomide, Andre Deutsch, 1979]
Solo nel 1962, dopo che il talidomide venne ritirato dal mercato, il Dr. Somers riuscì a produrre effetti teratogeni simili a quelli umani in cavie gravide di coniglio bianco neozelandese ma somministrando alle stesse dosi massicce del farmaco dalle 25 alle 300 volte quelle tollerate dall'organismo umano. Successivi esperimenti su cavie gravide di altre specie, registrarono la teratogenicità del farmaco come riscontrata negli esseri umani ma, come riportò il Dr. Shardein, che studiò la vicenda in modo approfondito:''in circa 10 ceppi di ratti, 15 di topi, 11 razze di conigli, 2 di cani, 3 di criceti, 8 specie di primati e in altre specie quali gatti, armadilli, cavie, maiali e furetti sui quali il talidomide fu testato, gli effetti teratogeni si verificarono SOLO OCCASIONALMENTE, in condizioni sperimentali particolari ed a dosi superiori a quelle impiegate normalmente per gli esseri umani.'' [Schardein J: Drugs as Teratogens CRC Press; 1976.], ed ancora lo stesso riferiva:''Due decenni fa, con la catastrofe del talidomide, il coniglio emerse come la specie più sensibile per questo agente teratogeno, evidenziato in parte dai risultati negativi e/o dubbi prodotti su un gran numero di altre specie all'epoca in altri laboratori.'' [Shardein J. L., Schwetz B. A., Kenel M. F., Species sensitivities and prediction of teratogenic potential, Environ Health Perspect. 1985 September; 61: 55–67]
Paradossalmente, proprio un episodio tanto drammatico che doveva provare definitivamente l'infondatezza e la pericolosità della ''sperimentazione animale'' per la salute della specie umana, segnò l'inizio dell'obbligo di sperimentazione su almeno due specie differenti di animali di ogni nuovo prodotto farmaceutico, onde studiarne l'efficacia o la pericolosità, ad iniziare da probabili effetti teratogeni, nonostante in studi e pubblicazioni scientifiche viene ribadito e comprovato che il modello animale non può essere un riferimento attendibile, predittivo e sicuro per l'uomo di eventuali effetti collaterali di molecole sperimentali, finanche i suoi effetti teratogeni ed embriotossici [Bailey et al, 2005]
Eppure, i sostenitori di questa pratica obsoleta, fallace, fuorviante e scientificamente inattendibile, continuano ad asserire infondatamente che una maggiore sperimentazione su cavie animali gravide avrebbe evitato la catastrofe del talidomide, omettendo di dire però in quali circostanze sperimentali particolari i ricercatori riuscirono a produrre nella prole degli animali utilizzati gli effetti riscontrati nei bambini delle donne gravide, ovvero somministrando dosi massicce del farmaco di gran lunga maggiori a quelle tollerate dall'organismo umano. Se volessimo considerare predittivi e di riferimento per l'essere umano gli effetti registrati su animali, allora dovremmo ritirare dal mercato farmaci come l'aspirina, teratogena per gli animali ma non per la specie umana [Hartung 2009], il cortisone, teratogeno per tutte le cavie animali su cui viene testato ma non per l'essere umano [Spielmann 2005], perfino il sale, teratogeno per i topi ma non per gli uomini [Nishimura, H. and Miyamoto, S. (1969). Teratogenic effects of sodium chloride in mice. Acta Anat. Nippon 74:121–124.] o magari anche la caffeina teratogena per alcuni animali ma non per gli esseri umani [Bailey et al, 2005] ed altri farmaci con medesimi contraddittori effetti su animali ed umani.
Purtroppo, il talidomide non fu solo un episodio isolato scaturito da questa ''scienza'' dannosa e assolutamente insicura per la specie umana. Altri episodi tristemente balzati agli onori delle cronache furono il vioxx, un farmaco ritirato dal mercato mondiale, testato con successo sulle cavie animali ma rivelatosi altamente letale per gli esseri umani, ben 60 mila morti circa accertati solo negli U.S.A. e 140 mila circa in tutto il mondo all'atto del ritiro.
Il TGN 1412, un farmaco che dopo aver superato le prove sugli animali nelle fasi cliniche del trial sperimentale fece ricoverare d'urgenza i 6 volontari umani delle fasi cliniche della sperimentazione del farmaco, tutti e 6 entrati in coma registrarono danni multipli a vari organi del corpo, o altri ed altri esempi di farmaci considerati sicuri sugli animali da laboratorio e poi rivelatisi dannosi e/o letali una volta immessi sul mercato per la salute umana.....basta solo documentarsi, vedere per credere.
Infatti, bel il 92% dei farmaci che superano i test sperimentali su animali non si traducono nei test sulle cavie umane perchè dannosi,tossici o inefficaci...il 92%! E del restante 8% delle nuove molecole commercializzate ben i 50% si rivela tossico o inefficace per gli esseri umani. Quindi, su 100 sostanze testate con successo sugli animali, ben 96 si dimostrano pericolose o inutili per le persone.
Tocca anche ricordare che ogni anno negli U.S.A. muoiono 106 mila persone per gravi reazioni avverse ai farmaci commercializzati e 197 mila muoiono nell'U.E. per gli stessi motivi, senza dimenticare il resto del mondo: Africa, Asia, Oceania, Canada, Sud America. E quindi, come titolato su un ottimo ed esplicativo studio pubblicato sul British Medical Journal che fece non poco clamore nel mondo medico-scientifico :''Where is the evidence that animal research benefits humans?'', ''Dove sono le prove che la ricerca su animali è di beneficio all'umanità?'' , [Pound et al, BMJ. 2004 February 28; 328(7438): 514–517.]](https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/s480x480/543961_562722747090042_811960641_n.jpg)

